دوشنبه، خرداد ۰۹، ۱۳۹۰

به‌شێۆ جه‌ نامه‌یوه‌ هینه‌و ئی ڕوانه (1)

... ره‌نگه‌ هه‌رچی چێوه‌ن جه‌ وێره‌گاو ئا په‌نجشه‌مه‌یوه‌ ده‌سش په‌نه‌که‌رد که‌ دلێ کافه‌ وردیه‌که‌و خیابانوو هه‌شتینه‌ نشتێبێنمێره‌ و قسێ نه‌که‌رێنمێ و دیای دیێنمێ په‌ی ئاسمانی و خه‌ریک بێ تاریکایی، تاریکنێره ‌و پاسه‌ خه‌یاڵ که‌رێنمێوه‌ هه‌رچی چێوه‌ن جه‌ په‌نجشه‌مه‌ی وه‌ڵینوه‌ شروع بی و ئاسمان ساف بێ و هه‌ور نه‌وێ و وه‌ره‌تاو بێ و قه‌ده‌مێ دێنمێنه‌ و خه‌یاڵ که‌رێنمێ هه‌نمێ وه‌ره‌و ویه‌روو ژیواینه‌ و خه‌یاڵ نه‌که‌رێنمی ژیوای چێوێوته‌را و دڵما پا کافه‌ وردیه‌یه‌ وه‌ش بێ و بوه‌و وه‌شوو قه‌هوه‌که‌یش جه‌ سه‌روو کۆڵانێوه‌ ئێنه‌و و پیچیێ دلێ هه‌وایره‌ و یاوێ لاو ئێمه‌ هۆشوو حه‌واسما به‌رێ و دنیا وه‌روو چه‌ماماوه‌ ڕۆشنته‌ره‌‌ بێ خه‌یاڵ که‌رێنمێ ژیوای یانی هه‌ر ئی ڕؤشناییه‌ و خه‌یاڵ نه‌که‌رێمێ هه‌وا مه‌تاوۆ ڕۆشنته‌ر بۆ چانه‌یه‌ که‌ بێ و کۆڵانه‌کا وه‌شبۆته‌رێ با چانه‌یه‌ که‌ بێنێ و ئێمه‌یچ چانه‌یه‌ فره‌ته‌ر وه‌شبه‌خته‌رێ بیمێ که‌ بێنمێ و جه‌ ویروو ئا فنجانوو قه‌هوه‌ینه‌ بێنمێ که‌ ئه‌وپه‌روو وه‌شبه‌ختی بێ و خه‌یاڵ که‌رێنمێ ئی گردوو وه‌شبه‌ختیه‌ چا په‌نجشه‌مه‌نه‌ ده‌سش په‌نه‌که‌رد و دلێ ئا کافه‌ وردیه‌و خیابانوو هه‌شتینه‌ نشتێبێنمێره‌ و جه‌ ویرم نمه‌ی ئه‌وه‌ڵ ڕا تۆ دیای یا دیاکه‌و من بێ دلێ هه‌واینه‌ خۆلێش واردێ و یاوا لاو چه‌مه‌کاو تۆ که‌ شادێ نه‌وێنێ و ماتێبێنی و ره‌نگه‌شا وه‌شه‌بێ و جه‌ ویرم مه‌ی گۆشه‌و مێزه‌که‌یم جیا ئاست و خه‌یاڵ که‌رێنا ئی مێزوو پاڵوو ده‌لاقێ خاسته‌رین یاگێنه‌ په‌ی ژیوای و وه‌شبه‌ختی و وه‌شبه‌ختی هه‌ن قه‌راخوو ده‌لاقه‌کێنه ‌و قسێ که‌رێنمی و قه‌هوه‌ وه‌رێنمێ و دووکه‌ڵ که‌رێنمێ و ئاسمانوو زه‌مینی چه‌سپنێنمێ به‌ یۆوه‌و و خه‌یاڵ که‌رێنمێ ئی وه‌ش به‌ختیه‌ مه‌شیۆ ده‌یمێش نیشانه‌و ئا که‌سانه‌ که‌ هه‌نێ به‌روو کافه‌که‌ینه‌و ئی کافه‌ وردیه‌و خیابانوو هه‌شتیه‌ بی به‌ وه‌شته‌رین یاگێ دنیای و رووناکته‌رین یاگێ شاری و خه‌یاڵما که‌رد به‌شه‌ره‌کا کۆرێنێ ئی گرده‌ زه‌ریفی و‌ ئی گرده‌ رووناکیه‌ نمه‌وینا و لایێوه‌ نمه‌دانه‌و سه‌رێوه‌ نمه‌دانێ ئه‌و ئی سه‌رچه‌مه‌و زه‌رافه‌توو نووره‌یه‌و و خه‌یاڵ که‌رێنمێ که‌ عشق ته‌مامیش نمه‌ینه‌و جه‌ گرد یاگێوه‌نه‌ بیه‌یش هه‌ن و سێوه‌رش/ سه‌یێش هه‌ن سه‌روو سه‌ره‌و گردوو ئا که‌ساوه‌ که‌ جه‌ ڕۆیێوی وارانینه‌ چه‌تره‌ نمه‌گێرا ده‌سوه‌ و خه‌یاڵ مه‌که‌را ئینه‌ وارانوو وه‌ش به‌ختین و خه‌یاڵ نمه‌که‌را حوکموو هه‌میشه‌یی عشقی نه‌کریایین و جیا ئاسته‌ین و پڕاین و لواین و مه‌حفوه‌ بیه‌ین و خه‌یاڵ که‌ریێنمێ گردوو دنیای فاڵوو ئی فنجانانه‌ به‌ هه‌قه‌تی مزانۆ و ئی گرده‌ وه‌شیه‌ که‌ هه‌ن فنجانه‌کانه‌ و قۆروانوو سه‌واقه‌و چه‌ماما بۆنه‌ ڕۆێو بۆ به‌ نه‌سیبما و ئایه‌نده‌ هه‌ر ئا نووره‌نه‌‌‌ ئینا جه‌ فنجانه‌که‌نه‌ و هه‌ر ئا به‌رقه‌نه‌ ئینا چه‌مه‌کامانه‌ و خه‌یاڵ که‌رێنمێ ئاسمان هه‌میشه‌ سافه‌ن و هه‌ورش نیه‌ن و وه‌ره‌تاوه‌ن و گۆش نه‌دێنمێ پا ‌هه‌ورایچه‌ ئاسمانوه‌ بێنی و دڵما به‌ وه‌ره‌تاوی وه‌ش بێ که‌ په‌شته‌و هه‌وریوه‌ بێ و پا ئاسمانه سافه‌یه‌ که‌ دماو هه‌وره‌کا وینینیش و پا هه‌وا فه‌ره‌حبه‌خشه‌یه‌ که‌ چه‌نه‌ش هه‌ناسه‌ کێشێنی و چه‌مێ بینینه‌ و خه‌یاڵ که‌ری هه‌رچی چێوه‌ن رووبه‌ران و خه‌یاڵ نه‌که‌رێنی وێره‌گایێوی په‌نجشه‌مه‌ی هه‌ن راوه‌ و نوور و رووناکی بۆنه‌ به‌ دووکانێوه‌ ساده‌ که‌ ئیمه‌ موهێمته‌رین به‌شه‌ره‌کاش و مشته‌ریه‌کاش قسێ نمه‌که‌رمێ و په‌شته‌و مێزێوه‌ که‌ چه‌سپیان به‌ ده‌لاقه‌کێره‌ نشتێنمێره‌ و دیای دیه‌یمێ په‌ی ئاسمانی، ئاسمانێوه‌ که‌ هه‌وره‌کاش فرێ بیه‌نێ و هه‌واو ئه‌ودیموو ده‌لاقه‌کێ ئیتر ڕؤشن نیه‌ن و خه‌ریکه‌ن تاریکایی، تاریکنۆره‌...!


سه‌رچه‌مه‌:
موحسن ئازه‌رم. نویسه‌ر و ڕۆزنا‌مه‌نگاری ئێرانی.