مزانوو وه‌ختێو پانایه ویر مه‌که‌ریوه که ته‌نیا که‌وته‌نی، چننه دڵت مه‌گیریه‌و، چه بۆغزێو مه‌نیشو سه‌روو سینه‌یت و چه ماته‌مێو چه‌مه‌کات ته‌ڕ مه‌که‌رۆ. مزانوو وه‌ختێو ویروو کۆچکه‌رده‌کا مه‌که‌ریوه و به وه‌شبه‌ختیه‌کات که جه چۆڵی ویه‌رده‌ینه تره‌کیشا بیناینه، چننه پیر مه‌بینه.
به‌ڵام به‌شکه‌م سه‌باحی ساڵحان که جه وه‌رمی هۆرمێزی، بزانینه هامکات چه‌نی تۆ دونیا مه‌خۆلقیه‌ووه، دره‌خت دیسان هه‌ناسه مه‌کێشووه، گوڵ مه‌ته‌نۆوه، دونیا ئۆمید مه‌خولقنۆوه. به‌شکه‌م جه به‌ینوو وازکه‌رده‌ی چه‌مه‌کاته‌نه متمانی پێوا که‌ری که ئینه دمایین شه‌وه‌زه‌نگه‌نه‌و جه‌هانینه و ئیتر تاریکی به چه‌م نمه‌وینینه.
ئه‌رێ، جوان بیوه، ئه‌گه‌ر بزانی به‌شوو ده‌سه‌کاو تۆ و من جه عێشقی، بێ به‌شین و عێشق په‌ی ئێمه به‌ش نمه‌کریه‌و، ئانه ئێمه‌نمێ که په‌ی عێشقی به‌شێ بیمێنه. وه‌شحاڵ بینه ئه‌گه‌ر بزانی عێشق وردیته‌ر چانه‌ینه که چێوێو بده‌و به تۆ، به من، به ئێمه. عێشق جه هه‌ر سه‌تحێوه‌نه بۆ به‌شوو ئێمه‌ش پوه‌وه دیاره‌ن. هه‌ر پا جوره که ژیوایما، ساڵه‌کاما، ڕوه‌کاما و ساته‌کاما جه ئێمه میراس به‌رانێ.
گه‌وره بینه ئاوه‌خته که بزانی چننه گه‌وره‌نی. حه‌تا گه‌وره‌ته‌ر جه گردوو عێشقه وردی و گه‌وره‌کاو جه‌هانی.
ماته‌م مه‌نیشه! په‌ی ساته‌کاو ئایه‌نده‌یت مته‌وه‌للد به (بخۆلقیه). دیسان هه‌ناسه کێشه، گوڵ گه‌ره و ئومید خولقنه(بزنه) و جه ویر نه‌به‌ریوه که هێچ وه‌خت روه‌و تاریکی نمه‌وینینه.
واچه‌نامه‌ی هۆرامی
ماته‌م: ناراحت، غمگین *** کۆچکه‌رده: سفرکرده، آدم های رفته *** چۆڵی: کویر،صحرا *** سه‌باحی ساڵحان: صبح زود، بامداد *** مه‌ته‌نۆوه: می شکفد *** مه‌خلۆق: خلق شده، مردم *** مه‌خولقیه‌ووه: متولد می شود *** بخۆلقیه: متولد شو *** بخولقنه: بزا، خلق کن *** به‌ش: سهم، قسمت *** هه‌ناسه: نفس *** ئۆمید مه‌خولقنۆ: امید می زاید *** شه‌وه‌زه‌نگ: سیاهی *** میراس: ارث
