ئیسه جارێوته‌ر تامو ژه‌حرو مه‌رگیم چه‌شته‌ن. هه‌ر لاقوریه که جه ویه‌رو ژیواینه هورمه‌گێرمێ ملمێ روه پیرایی مه‌رگێوه و چا ساتاوه‌لای که مه‌یمینه دنیا هینه‌و مه‌رده‌ینمێ. مه‌رگ دلێنه‌و ژیواین و به ئه‌ندازه‌و ژیوای ته‌بێعین به‌ڵام پانه‌یچوه دیارده‌یوه عه‌جیبه‌ن و ئه‌جوت هه‌رچی چێوین فاڕای فاڕونه. تا چننه روێ چێوه‌ڵته‌ر من سه‌رو زه‌مینی پته‌ویوه لوینا راره وه‌لێ کتوپڕ ئی زه‌مینه هه‌روڵ بی. ئه‌منیچ هاڵی بیانیوه و بیه‌و وێم دلێ وێمه‌نه مه‌رد. ئه‌جو ته‌مامیانا. گردو ئی سی و نو ساڵه‌و ژیوایمه، گردو ئی له‌ق و گه‌ڵاو دره‌خته‌یه که په‌روه‌رده‌و ئه‌دایم بێ چه‌قای دلێ خاکی و چه‌نی رێخا بیێ به‌یو. هه‌ر گره‌وێنا. ئینه ته‌نیا نیشانێ ژیوای بێ که جه منه‌نه مه‌نه بێ. دماته‌ر ئارام ئارام ئامانیوه وێمه‌ره. ئاخ و داخ نه‌تاوێنا بواچو: "انا لله و انا الیه راجعون" و وێم راحه‌ت بکه‌رونه. به‌ڵام جه دڵوه واچێنا خوا بیاوه فریایموه. هه‌میشه ویرێ که‌رێناوه که ئه‌گه‌ر خودایه بو وه‌ڵته‌ر جه‌گردی هه‌ن دلێ وجودو ئه‌دایانه. یه‌ک که‌لام، ئێنسان خوداو وێشه‌ن. ئی خودایچه هه‌م یه‌هوه‌ن و هه‌م مه‌سێح. توڕه‌یی و دڵڕه‌قی، نه‌رمی و وه‌ش ره‌فتاری هه‌ردویشا هه‌نێ دلێشه‌نه. گه‌ره‌کم بێ ده‌سێو بیاوۆ فریایموه و عه‌جیب ئانه بێ که ئیڕایچه هه‌مته‌ر ئاده بێ که یاوا ئیندایموه. مه‌رده‌و ئه‌دایم پیروز بی به سه‌رو زیننه‌یی منه‌ره. گرد چێو هورگێڵاوه و وینام ئیسه من وێم، زه‌مینو وێم و ئیتر وێمه‌نان که مه‌شیو تومیه جه دلێ وێمه‌نه بکاڵونه‌و و بنیه‌ونه. هه‌رچه‌ند ئی تومه په‌ی واسته‌ی روشنایی وه‌ره‌تاوی هه‌رگێز جه خاکی سه‌ره به‌ر نمارو به‌ڵام دلێ وجودو تاریکو منه‌نه گه‌وره بونه و مه‌ته‌نۆوه. ژیواو ئه‌دایم دلێ منه‌نه وه‌ره‌ش گێرته‌نه‌‌ره. ئیسه که هه‌نا جه کار و بارو نوسیه‌ینه توشه‌به‌ره‌و ژیواو ئادێ هه‌ن سه‌رو شانه‌یموه. جه به‌ره‌که‌تو به‌ڵاو ئی مه‌رگینه ژیواو گردو نه‌سڵه‌و ویه‌رده‌کا دلێ وێمه‌نه مه‌وینۆنه‌وه. ئینسان مه‌مرونه و نام و نێشانه‌کاش جه یاد مه‌لانێوه به‌ڵام ئینسانیه‌ت هه‌ر باقین و ده‌سو روزگاری نمه‌تاو ئادی به‌رونه. ئه‌به‌دیه‌تی ئێحساس که‌رونه و پسه‌و سه‌مه‌ر یا مێوه‌و ده‌رختێوه‌نا که په‌ی عه‌یزاو خاسیش مه‌شیو هه‌رچیه فره‌ته‌ر شاد و وه‌شتامته‌ر بوونه. ساپه‌س مه‌شیو بمانوو تا بتاۆو دلێنه‌و ژیواو ئادێ یانێ ئه‌دام ئاچێوه که ساڵهای ساڵ جه نه‌زه‌ره‌شه‌نه بێ و یه‌ک لاد جه ویرشه‌نه لانه‌شێ بیاونووش به سه‌مه‌ر. ئیسه گه‌وره‌یی و مه‌سئولیه‌تو ژیوای جه منه‌نه فره‌ته‌رن به نسبه‌تو وه‌ڵته‌ری. ئه‌دام حه‌زکه‌رێ که ئێمه ئێنسانهایه عال و وه‌شبه‌ختێ بیمێ. گاهه‌س چی روزگاره‌نه جه‌موه‌که‌رده‌و ئی دوه خسڵه‌ته‌یه مه‌حاڵ و نکول برمانو. ئاده ئاره‌زویه غه‌یری مومکێن به‌ڵام جوانش بێ. بیماره‌ستانه‌نه ڕویه به من واتش هێشتا زوه‌ن. واتم چێش؟ واتش مه‌رده‌ی. واچێ: حه‌ز که‌روو ده ساڵێته‌ر زینێ بمانو. ئیسه ئیتر متاوۆ که‌میه راحه‌ته‌ره بونه. فره دڵم پوه‌ن تو و مێهره‌نگیزه‌یچ سه‌روسامان بده‌و و تا جه ته‌نیایی به‌ر به‌یدێ. من واتم ئیتر حاڵتا خاسوه بیه‌ن. ئه‌گه‌ر وێتا شه‌که‌ت نه‌که‌ردێ و وێتاوه تورێ نه‌ویدێ مه‌ماندێ هه‌رتا ئه‌رده‌شیریچ به‌یدێ به ژه‌نی. واتش ئیشه‌ڵڵاه. گردو ئی ویرو خیاڵانه فره جوانێ بێنێ به‌ڵام پوچ به‌رئامێ!
من دلێ جه‌سته‌و ئه‌دایمه‌نه ژیوانی و ئیسه ئاده جه ویر و ئه‌ندیشه‌و منه‌نه مژیوۆنه. من مه‌شیو بمانو تا ئاده بتاوۆ بژیوۆنه، تا رویه‌یج نوبه‌و من میاوۆ و به گردو هێزیموه و گیانیوه مه‌مانووه. ئه‌مانه‌تو ئادێ ئه‌سپاریان به من. ئیتر نیه‌نا سه‌رو زه‌مینیوه، خودوو زه‌مینینا و به یاردی ئا دانه تومه‌یه که مه‌رگ دلێ منه‌نه شاردانشوه و کاڵانش مه‌شیو بکوشوو تا سه‌مه‌ردار و په‌ڕبار بوونه!
سه‌رچه‌مه:
سوگ مادر، شاهروخ مسکوب، به کوشش حسن کامشاد، نشر نی، 1386 روجیاری.
